Enige tijd terug heb ik een bijdrage gepost over de Rimlockbuizen. ( zie link: 188339 )

De type's EA40, EB40 en EC41 kwamen hier ook ter sprake. Deze type zijn uiterst zeldzaam en hebben het bijzondere kenmerk dat de sokkel alleen de pennen bavat, die ook effectief gebruikt worden. Doel is bij de EA40, de hoge sper-spanning tussen anode-kathode. Bij de andere 2 type's worden parrasitaire capaciteiten beperkt.

Foto's: Philips Technisch Tijdschrift oct.1946 / Aanbieding op comm site

Ondanks veel zoekwerk, heb ik van de EA40 en de EB40 nog geen exemplaren (of foto's)gezien. Heeft iemand ze al mogen aanschouwen, of eventueel in bezit? Alle info hierover is zeer welkom.

MvG,

Eleen

Eleen, ik kan je alleen aan foto's van een EA40 helpen. De andere buizen heb ik niet.

buis-houder-kartonnetje zit vast met 2 nietjes.
opengemaakt en dan ziet de buis zelf er zo uit:

En met zijn tweeën:

Jac

Eleen,

Foto's van mijn EA40:

Groeten,

Hans

Zouden deze buizen bedoeld zijn voor FM VHF TV gebruik. Beiden kwamen in die tijd op.

Zouden deze buizen bedoeld zijn voor FM VHF TV gebruik. Beiden kwamen in die tijd op.

nee, het zijn UHF-buizen. Zie b.v. http://www.hupse.eu/radio/tubes/EC41.htm

--
http://www.hupse.eu/radio

En UHF was nog niet zo gangbaar in die tijd, dus vandaar de zeldzaamheid.
Waren er ook rimlock buizen voor VHF, bvb FM tuners, TV tuners?

In de BX700 zaten dacht ik alleen maar EF 42's.

De FM band was er in 1948 nog niet in Europa.

In 1949 gebruikt Philips b.v. een UF42 voor het front-end van haar TV-ontvanger, zie http://www.hupse.eu/radio/tubes/UF42.htm

De Philips BX700A uit 1950 gebruikt een EF42 als VHF front-end, zie http://www.hupse.eu/radio/tubes/EF42.htm

Buizen zoals de UF42 en de EF42 kunnen worden gebruikt tot circa 3 meter, en voldoen dus aan de eisen voor FM-radio en TV van die tijd.

--
http://www.hupse.eu/radio

Dank aan Jac en Hans voor de hier getoonde foto's van de EA40
De foto bij de buispagina voor de EA40 op RM.org is vrijwel zeker foutief en toont volgens mij een UY41

Het idee dat de toekenning van een Pro Electron volgnummer voor een buis steeds gebeurde met het eerste vrije volgnummer in een serie (die ondermeer door de sokkkel bepaald is), toont aan dat er voor de EC41 een rimlock type EC40 moet bestaan, evenals de vraag of er een EA41 bestaat.
Voor beide type's heb ik ondertussen (verkorte) gegevens gevonden.
De EA41 is waarschijnlijk een halve EB41 en gesokkeld met slechts vier pennen zoals de EA40. De EC40 is mogelijk een halve ECC40, waarvan het rooster met vier(!) pennen is verbonden, dus voor gebruik in geaarde rooster schakeling. Info is welkom!

Naast de E, U en D serie's en de AZ41, zijn er ook nog 2 gelijkrichterbuizen met een 5 volt gloeidraad, namelijk GZ40 en GZ41, specifiek geproduceert voor de Franse markt waar 5 volt gloeispanning voor de gelijkrichter het vaakst voorkomt.

Zoals John reeds aangaf, zijn de EB40 en EC41 bestemd voor gebruik als diodemixer, respectievelijk oscilator, op VHF frecuentie's tot c.a. 500 mHz.
Van de EC41 zijn enkele toepassingen bekend in Franse TVtoestellen anno 1949/1950. Van de EB40 heb ik nog geen verdere info, dan een afbeelding in het Philips Technical Revieuw van october 1946

Grt,

Eleen

Het idee dat de toekenning van een Pro Electron volgnummer voor een buis steeds gebeurde met het eerste vrije volgnummer in een serie (die ondermeer door de sokkkel bepaald is), toont aan dat er voor de EC41 een rimlock type EC40 moet bestaan, evenals de vraag of er een EA41 bestaat.

Eleen,

Dat is dus de vraag of dat zo is. Normaal gesproken begint men te tellen bij 1 en hoger. Een AZ0 is er niet, wel een AZ1, evenals een AZ41. Je geeft in het bericht van 5 januari j.l. aan dat de eerste Rimlock buizen in '46 op de markt kwamen, de ECH41, EAF41,EL41 en AZ41.

Blijft de vraag waarom er dan buizen zijn de op een nul eindigen, zoals een ECL80.

Gr. Paul

De foto bij de buispagina voor de EA40 op RM.org is vrijwel zeker foutief en toont volgens mij een UY41

mee eens, de Philips produktcode (N5) is duidelijk zichtbaar op de RMorg-foto, dus gaat het om een UY41. Bovendien heeft deze buis 8 pennen, een EA40 heeft er slechts 4.

De EA41 is waarschijnlijk een halve EB41

Dat kan, de specs lijken erg veel op elkaar

De EC40 is mogelijk een halve ECC40, waarvan het rooster met vier(!) pennen is verbonden, dus voor gebruik in geaarde rooster schakeling. Info is welkom!

Dat is niet zo, de EC40 is een UHF triode, bruikbaar tot 500 MHz. De steilheid is 12 mA/V. De ECC40 is een l.f. buis met geheel andere specs. Voor zover ik kan nagaan heeft de EC40 gewoon 8 pennen, dus niet minder dan 8.

--
http://www.hupse.eu/radio

De bron weet ik op dit moment zo gauw niet te vinden, maar ik heb ergens in (Philips) documentatie gelezen dat het o.a. met variabele versterkingsfactor van de buis te maken heeft. Oneven laatste cijfer = variabel.

Groeten,
Matthias

Matthias,

Klinkt me bekend in de oren, maar ik dacht dit alleen voor de Noval (80-serie) gold.
Blijkbaar ook voor de Rimlock serie; de EF40 en EF42 is een ''normale'' penthode, de EF41 en EF43 een regelpenthode.
Dan klopt het niet in het bericht van Eleen dat de EF43 een geselecteerde EF42 is. De elektrische eigenschappen zijn van de EF43 wat beter dan de EF42, maar de karakteristieken zijn anders.

Gr. Paul

Dat is dus de vraag of dat zo is. Normaal gesproken begint men te tellen bij 1 en hoger. Een AZ0 is er niet, wel een AZ1, evenals een AZ41. Je geeft in het bericht van 5 januari j.l. aan dat de eerste Rimlock buizen in '46 op de markt kwamen, de ECH41, EAF41,EL41 en AZ41.

Blijft de vraag waarom er dan buizen zijn de op een nul eindigen, zoals een ECL80.

Dit blijft inderdaad een punt van discutie. Het antwoord van EECA is duidelijk hierover! Het laagste en dus eerste toegewezen volgnummer in een serie begint bij nul!
Of deze regel al gold in de dertiger en veertiger jaren is moeilijker te achterhalen. Mogelijk zijn er van de ECH, EAF, EL en AZ wel 40'ers gepland of in preproductie geweest tijdens de donkere oorlogsjaren waar de geboorte van de Rimlockreeks te situeren is. Tussen de ontwikkeling van een nieuw buistype en het effectief op de markt verschijnen liggen soms jaren! Wanneer een gepland type door omstandigheden geen afzet vind, gaat men het ook niet in productie nemen.
Oorsprong van de codering van buizen met 2 of 3 letters, gevolgd door een aantal cijfers ligt in 1933 bij Philips (en Mullard), één buizen fabrikant dus. Het is pas als nog andere Europes buizenfabrikanten ( elks met hun eigen buizen-ontwikkeling) gaan gebruik maken van hetzelfde typenummer-systeem, dat er een organisatie moet komen, die type (serie) en volgnummers toe wijst.
Anno 1933 werden buizen gemaakt in de A, B, C en K familie (gloeidraad versie's) en hierbij werd de regel aangehouden dat een buis uit de eene familie gelijk was aan een buis uit andere familie's, met hetzelfde volgnummer. Een AL2 is op de gloeidraad na, gelijk aan een CL2, om een voorbeeld te noemen. Ook is het regel dat penthode's met variabele steilheid een volgnummer dat oneven is, toegewezen krijgen.
Feit is dat elke systematiek na verloop van tijd, wordt geconfronteerd met zaken die oorspronkelijk niet voorzien waren, waardoor de regelmaat in het systeem toch weer in het gedrang komt. Voorbeelden zijn letters voor de gloeidraad, die meermaals opnieuw werden toegewezen, en buizen die niet meer gelijk zijn (voorbeelden zijn EL41/UL41, EL84/UL84)

Eleen

Matthias,

Klinkt me bekend in de oren, maar ik dacht dit alleen voor de Noval (80-serie) gold.
Blijkbaar ook voor de Rimlock serie; de EF40 en EF42 is een ''normale'' penthode, de EF41 en EF43 een regelpenthode.
Dan klopt het niet in het bericht van Eleen dat de EF43 een geselecteerde EF42 is. De elektrische eigenschappen zijn van de EF43 wat beter dan de EF42, maar de karakteristieken zijn anders.

Gr. Paul

De ECH42 heeft een variabele mengsteilheid, toch een even volgnummer...

Zet een EF42 op de analizer en meet daarna een EF43... Exact de zelfde electrische specs!
Doe dit met een ECC88 en ECC86 of ECH81 en ECH83 ... blijken electrisch de zelfde buizen te zijn.

Eleen

De EC40 is mogelijk een halve ECC40, waarvan het rooster met vier(!) pennen is verbonden, dus voor gebruik in geaarde rooster schakeling. Info is welkom!

Dat is niet zo, de EC40 is een UHF triode, bruikbaar tot 500 MHz. De steilheid is 12 mA/V. De ECC40 is een l.f. buis met geheel andere specs. Voor zover ik kan nagaan heeft de EC40 gewoon 8 pennen, dus niet minder dan 8.

Daarom dat ik ook mogelijk heb geschreven! Ik heb er nog nooit een gezien, laat staan kunnen nameten. Ik heb wel enkel EC80 buisjes liggen, die de specs van de EC40 vrijwel vlekkeloos over nemen, echter is het gloeidraadvermogen ruim 50% hoger.

Waar het bij de EC81 duidelijk om het zelfde electrodesysteem als in de EC41, gaat, is het me nog onduidelijk of de EC80 een EC40 in noval jas is.
De EC91, oorspronkelijk de amerikaanse 6AQ4 uit 1941, heeft ook een familiaal trekje, toch weer verschillende specs...

Gr,

Eleen

De EC40 is mogelijk een halve ECC40

ja, ik begrijp wel dat je dat voor mogelijk houdt, maar wanneer je naar de specs van deze twee buizen kijkt zie je dat het geheel verschillende buizen zijn. Dat mag ik toch wel zeggen?

Zie b.v. EC40

--
http://www.hupse.eu/radio

Zet een EF42 op de analizer en meet daarna een EF43... Exact de zelfde electrische specs!

Wanneer je de roosterspanning gaat variëren zal je bemerken dat de EF42 geen regelbuis is en de EF43 wel een regelbuis is. Elektrisch gezien lijkt dat toch een belangrijk verschil.

--
http://www.hupse.eu/radio

De EC40 is mogelijk een halve ECC40

ja, ik begrijp wel dat je dat voor mogelijk houdt, maar wanneer je naar de specs van deze twee buizen kijkt zie je dat het geheel verschillende buizen zijn. Dat mag ik toch wel zeggen?

Zie b.v. EC40

Het datablad waar de link naar verwijst is me ook gekend, en daar zou je kunnen uit afleiden dat de EC80 en EC40 electrisch gelijk zijn en enkel door een verschillende jas luchtledig gehouden worden.

Echter heb ik hier de rood-groene Manuel des Tubes Electroniques van Dario-Philips (1948), waarin de EC40 met voorlopige gegevens staat vermeld. Ia bij 125V is 16 mA, Ri 5,5 kOhm, S 10 mA/V en gloeistroom 300mA bij 6,3V. Deze waardes vind je ook in de Lorenz Empfänger-Röhren Catalog (uitgave 1951).
Bij een artikel in het Franse "Television" n°2 Mars-Avril over een zelfbouw HF platine voor ontvangst op 220 mHz, waarin de 6AK5 in cascade met een EC40 wordt gebruikt, staat een foto waarop beide buizen redelijk in close up te zien zijn, en daar lijkt het systeem of altans de anodestructuur heel sterk op dat van één systeem ECC40. Binnenin zal het rooster en mischien de kathode wel anders gevormd zijn.
Het blijft dus een twijfel geval.

Eleen

Zet een EF42 op de analizer en meet daarna een EF43... Exact de zelfde electrische specs!

Wanneer je de roosterspanning gaat variëren zal je bemerken dat de EF42 geen regelbuis is en de EF43 wel een regelbuis is. Elektrisch gezien lijkt dat toch een belangrijk verschil.

Je hebt gelijk! Dom,dom,dom van me

Ik heb me vergist. Het zijn ECH42 en ECH43 die electrisch gelijk zijn en enkel op microfonie verschillend zijn.

Grtjs,

Eleen

Daar staat tegenover dat een gepland type mijnsinziens niet jaren vantevoren reeds zijn pro-electronnummer krijgt. Philipsbuizen begonnen ook toen al hun leven met een intern volgnummer (referenties http://www.cdvandt.org/Philips-wartime%20production%20figures.pdf en http://www.circuitsonline.net/forum/view/113864/1/ ).

Nou kan het natuurlijk aan oorlogsomstandigheden hebben gelegen dat er wel degelijk nummers waren aangevraagd maar niet gebruikt (interessante vraag: waar was pro-electron of diens voorganger toen gevestigd? of was er een minder degelijk coordinatiesysteem in die jaren?).

Een andere mogelijkheid is dat men pas ergens rond de introductie van enige van deze buistypen besloot om bij 0 te gaan nummeren.

Let wel, dit zijn mogelijke verklaringen, dus zonder onderbouwing betreft het hypotheses of zelfs speculatie en ze sluiten andere verklaringen niet uit.