Op deze vrije avond zit ik fijn buizen te testen terwijl de rest van Nederland voetbal kijkt. :-P

Vorige week op de rommelmarkt een schoenendoos vol gebruikte buizen gekocht en die toch maar eens gaan nakijken. Veelal E en P buizen niet veel bijzonders maarja het houd je van de straat zullen we maar zeggen.

Wat me op dit moment opvalt is dat bij ALLE gebruikte PCL805'jes die ik heb getest de triode kant vrijwel geen emissie meer geeft (tusen de 5 en 20 %) terwijl de Penthode kant als nieuw meet. Ik verdacht gelijk mijn tester maar ook de Funke meet hetzelfde resultaat.

Werd van deze buis dan vaker de triode als de penthode gebruikt in een schakeling of moet ik mijn Lafayette en Funke eens aan een inspectie onderwerpen ?

Groeten Dominic

de triode kant vrijwel geen emissie meer geeft (tusen de 5 en 20 %)

Even iets recht zetten. Het resultaat van een emissiemeting wordt uitgedrukt in milliAmpere, niet in procenten. Met een Funke tester kan je geen emissiemeting uitvoeren, hoewel dit na een aantal modificaties aan het apparaat volgens deskundigen wel zou moeten kunnen. In de handleiding wordt hier echter niets over gezegd.

Maar dat doet allemaal weinig af van jouw metingen. Ik neem aan dat de procenten emissie die je noemt de getallen 0 t/m 100 zijn die je op de schaal van de Lafayette meter meestal ziet staan.

De reden dat de triode van een gebruikte PCL85/PCL805 soms nog maar bar weinig emissie heeft, heeft te maken met de toepassing. De buis is eigenlijk ontworpen als frame oscillator (triode) en frame eindbuis (pentode). Maar in veel populaire TV's wordt de triode gebruikt voor heel andere doelen, b.v. als diode bij het onderdrukken van de terugslag. Bekijk b.v. het schema van de Philips 19TX330A maar eens goed. Bij een dergelijke toepassing loopt er nauwelijks kathodestroom, waardoor de emissie van de triode binnen een relatief korte tijd sterk afneemt. Voor de werking van de buis op deze plek in de TV hindert dit niet zo (er loopt toch praktisch geen kathodestroom), maar wanneer je de buis vervolgens in een ander type TV of op een andere plek in dezelfde TV gebruikt, of in een buizentester stopt, gaat het mis.

Je kunt zo'n kathode meestal nog wel wat oppeppen, hij is niet echt versleten alleen "vervuild". Maar de elektriciteitskosten hiervan wegen in dit geval niet op tegen de waarde van een dergelijke buis.

--
http://www.hupse.eu/radio

Zojuist even een testje gedaan met een greep uit mijn (gebruikte) voorraad PCL805 buizen. Willekeurig 11 stuks gepakt en op de Funke W19 gezet.

----------------------------------------
Triode:

Zou volgens de tabel 3,6mA (grens slecht/twijfelachtig) en 5,4mA (grens twijfelachtig/goed) en moeten meten.

Van de 11 buizen zitten er 2 onder de 5,4mA, en 6 stuks 8,5mA of hoger. Laagste meet 4,5mA.

----------------------------------------

Pentode:

Volgens de tabel 20mA (slecht/twijfelachtig) en 30mA (twijfelachtig/goed)

10 buizen meten 49mA of beter. De slechtste 42mA (en die heeft 9,5mA triode stroom).

-----------------------------------------

Als je de Funke handleiding zou gebruiken en buizen goed noemt vanaf 60% dan meten alle pentodes goed (meeste rond de 100% waarde van nieuwe buizen), en de helft van de triodes zou dan op hetzelfde 100% niveau zitten, en op twee na geen van alle twijfelachtig.

Valt mij eerlijk gezegd reuze mee deze resultaten van die buizen. Conclusie dat de triode over het algemeen wat minder meet lijkt dan wel waar, maar hij meet zeker niet slecht over de gehele linie.

Afgelopen weken heb ik wel meer (E) buizen zitten testen en daar was een grotere uitval. Tenzij ook gegarandeerd nieuwe buizen wat minder ver in het goed meten gaat bij mij alles weg dat niet minstens een stuk in het goed gedeelte zit. Alhoewel dat zeker in een radio niet echt uitmaakt. Ik heb een paar tests gedaan met o.a. een sleche ECC83 in een plano, en wat minder goede ECH81/EF85/ECC85 buizen. De ECC83 met slechts 1.0mA (3.2mA zou 100% zijn) op de Funke deed het nog prima, en ook de twijfelachtige andere buizen werkten nog goed.

Groeten,

Matthias

Hallo John,

Ik probeer al enige tijd wat meer inzicht te krijgen in de manier waarop de diverse buizentesters hun werk doen, en hoe de resultaten onderling te kunnen vergelijken, eventueel in combinatie met het testen van een buis volgens de specificaties in het datablad van de fabrikant met de daar genoemde spanningen en stromen.

Nu heb ik zelf een Funke W19 en heb het idee dat ik dat apparaat redelijk door heb van hoe het werkt. Een Philips Cartomatic III staat nog even aan de kant om eens nader aan de tand te voelen en een vergelijkend onderzoek te doen. Dat moet dus nog even wachten.

Waar ik echter nog niet goed een vinger op heb weten te leggen is hoe die typische emissietesters nu een oordeel over de prestatie van een buis kunnen geven in vergelijking met bijvoorbeeld mijn Funke. Die doet toch eigenlijk niets anders, behalve dan met iets uitgebreidere instellingen voor de te testen buis: kathode opstoken, bepaalde spanningen op de roosters en anode en dan kijken hoeveel stroom er loopt (al dan niet met negatieve roosterspanning om de sturing van de buis te testen). Is toch ook een vorm van emissiemeting?

Is het kort uit te leggen hoe dat nou zit, wat eventuele verschillen of afwijkingen van de manieren van testen zijn, of waar wat meer informatie hierover te vinden is?

Ik hoor het graag.

Groeten,

Matthias Meijer

Soms is het moeilijk te zeggen. Had onlangs een ECL86 welke bij meten van de triode nog geen 0.2mA/V haalde. Een nieuwe is 1.6mA/V. Toch deed 'ie het nog prima in een radio...

Mijn Weston buizentester heeft een oscillator ingebouwd welke wordt gebruikt met metingen. Dat is volgens mij het grootste verschil tussen testers onderling. De meeste meten geen emmissie alleen de inwendige weerstand dacht ik. Ik kan ook gelijkrichters, spanningsregelaars en thyratrons testen.

Fred

De principes achter buizentesters verschillen. De meest gebruikelijke soorten bij verzamelaars van oude radio's zijn:

- testers die de steilheid van de buis meten (dynamische meting)
- testers die de emissie van de kathode meten (emissiemeting)
- testers die de anodestroom van de buis meten bij een door de fabrikant van de buizentester vooraf bepaalde instelling (ervaringsmeting)

Speciale testers (b.v. continuïty testers, draagbare testers op batterijen, curve tracers en produktietesters) laat ik hier even buiten beschouwing. Vrijwel alle testers kunnen lek en kortsluiting meten, ook dit laat ik even voor wat het is.

De steilheidstesters zijn b.v. de AVO en een aantal Amerikaanse testers zoals Hickok, Jackson, Eico etc. De uitkomst van de meting wordt aangegeven in mA per volt.

De emissietesters komen voor onder zeer veel merknamen, op dit forum zie je veel Japanse testers uit de jaren '60 zoals Lafayette, Kyoritsu etc. Maar ook voor-oorlogse service testers werken vaak volgens dit principe. De uitkomst van de meting wordt aangegeven in mA. Er wordt meestal gebruik gemaakt van een schaal die loopt van 0 tot 50 mA. Soms is er een Load knop aanwezig, hiermee kan je de gevoeligheid van de meter veranderen. Wanneer je deze knop op 30 zet heb je er geen last meer van, de meter geeft dan bij volle uitslag ongeveer 50 mA aan.

De anodestroom testers zijn b.v. de Funke en de Philips Cartomatic. De uitkomst van de meting is de verhouding tussen de gemeten anodestroom en de vooraf bepaalde anodestroom, dit wordt aangegeven in procenten.

Alle steilheidstesters kunnen ook de anodestroom meten. Dat is nodig omdat de steilheidsmeting alleen werkt voor buizen die kunnen versterker. Om b.v. een gelijkrichterbuis door te meten heb je immers niets aan een meetmethode die de steilheid meet. Een dergelijke buis heeft nu eenmaal geen steilheid. Als anodestroom tester zijn de steilheidstesters vaak beperkt bruikbaar. Het is een misverstand dat dergelijke testers altijd de steilheid meten zoals die wordt opgegeven door de buizenfabrikant. Dit gaat meestal wel op voor de kleinere versterkerbuizen (b.v. ECC types), maar voor eindbuizen is het stroom- of spanningsbereik vaak te beperkt. Als een dergelijke beperking aanwezig is geldt deze ook bij het doormeten van gelijkrichters. Wanneer je met een steilheidstester b.v. een GZ34 wilt doormeten zal de tester toch zo'n 125 mA per diode moeten kunnen leveren, dit lukt meestal niet.

Met alle emissietesters kan je in principe alle buizen met een verhitte kathode doormeten, dus ook gelijkrichters. Het is voldoende om de aansluitingen te kennen van de gloeidraad, de kathode en het dichtstbijliggende rooster of plaat. Technische beperkingen zijn er nauwelijks, alleen zware zendbuizen e.d. zijn niet te testen omdat het benodigde vermogen voor de gloeidraad niet kan worden geleverd. De standaard emissietest heeft als functionele beperking dat de werking van de roosters en platen die voorbij het eerste rooster zitten niet wordt getest. Je kan echter met vrijwel alle emissietesters deze roosters c.q. platen apart testen. Het is een misverstand dat een emissietest plaats vindt bij een normale buisinstelling. Omdat alleen de kathode wordt getest op emissie behoeft de buis verder niet te worden ingesteld.

De anodestroom testers herken je snel aan de aanwezigheid van een stapel testkaarten. Zonder de juiste kaart is het lastig of onmogelijk om een buis te testen. Ook hier heerst het misverstand dat een dergelijke tester de buisinstelling meet zoals die wordt opgegeven door de fabrikant van de buis, dit is vrijwel nooit het geval. De interpretatie van het meetresultaat lijkt simpel, wanneer de uitkomst b.v. 90% is kan je b.v. erbij denken dat de buis licht gebruikt is. Wanneer de uitkomst 110% is wordt het al wat lastiger.

De uitkomst van een steilheidstest geeft voor de kleinere versterkerbuizen een goede indruk van de mate van versterking. Voor de zwaardere (eind)buizen en gelijkrichters is het resultaat niet altijd begrijpelijk.

De uitkomst van een emissietest geeft een indicatie van de slijtage van de kathode van de buis. Voor buizen van voor 1932 moet je wel enige kennis hebben van de eigenschappen van de toen gebruikelijke kathodematerialen om het resultaat te kunnen beoordelen.

Mijn probleem met de uitkomsten van anodestroom testers is dat het onduidelijk is wat je meet. Het resultaat is eigenlijk niet te herleiden tot een bepaalde eigenschap van de buis. Deze testers zijn wel ideaal voor aanbieders op veilingsites. De instelkaarten hebben als voordeel dat de bediening zeer eenvoudig is, het nadeel is dat niet altijd de juiste kaart aanwezig is en dat er relatief veel fouten in de kaarten zitten. Bij sommige Funke testers kan je als alternatief een (tamelijk beperkte) steilheidsmeting doen. De beperking zit 'm dan in de buisinstelling, deze valt meestal ver buiten het normale instelgebied van de buis.

--
http://www.hupse.eu/radio

Waar ik echter nog niet goed een vinger op heb weten te leggen is hoe die typische emissietesters nu een oordeel over de prestatie van een buis kunnen geven in vergelijking met bijvoorbeeld mijn Funke. Die doet toch eigenlijk niets anders, behalve dan met iets uitgebreidere instellingen voor de te testen buis: kathode opstoken, bepaalde spanningen op de roosters en anode en dan kijken hoeveel stroom er loopt (al dan niet met negatieve roosterspanning om de sturing van de buis te testen). Is toch ook een vorm van emissiemeting?

Bij een emissiemeting wordt alleen de emissie van de kathode gemeten. Het is hierbij niet nodig om de buis verder in te stellen, dat gebeurt dan ook niet.

Bij een anodestroom meter zoals de Funke wordt de anodestroom van de buis gemeten bij een door de fabrikant van de tester vooraf bepaalde buisinstelling. De uitkomst wordt gedeeld door de vooraf bepaalde anodestroom, en wordt dus uitgedrukt in een percentage. De pretentie hierbij is dat de "prestatie" van de buis wordt gemeten. Feitelijk is dit natuurlijk niet zo, men meet slechts de instelstroom. Deze zegt wel iets over de steilheid en over de emissie, maar er is helaas geen direct verband tussen deze 3 grootheden.

Vaak zal het zo zijn dat er bij een afwijkende instelstroom er iets mis is met de emissie en/of de steilheid. Maar er kunnen zich gemakkelijk complicaties voordoen. B.v. een totaal versleten eindbuis met een lage emissie, een lage steilheid en veel roosterlek kan een volkomen normale instelstroom hebben.

Zie verder http://www.nfor.nl/archief/index.php?id=10846

--
http://www.hupse.eu/radio

Met mijn Mercury 1000 buizentester kan ik Gm en Em testen. Wat ik er niet aan begrijp is dat in de manual staat dat de emissietest een dynamische test is ( "Dynamic Emission Test" ), terwijl je toch overal leest dat een emissietest een statische test is...
(De tester test bij emissie door 25v AC via een 1K weerstand op de te testen electrode te zetten en de stroom te meten)

De Mercury 1000 meet in principe de steilheid van de buis. Voor de wat zwaardere eindbuizen lukt dat niet zo goed meer in verband met de beperkingen die ik eerder noemde. Ook bij gelijkrichters kan een steilheidstest helaas niet werken.

Daarom heeft men aan deze tester een beperkte emissietest toegevoegd, om dit soort buizen toch te kunnen testen. De beperking zit 'm bij deze tester in de maximale emissiestroom, die is slechts 12,5 mA in plaats van de gebruikelijke 50 mA. Dit is een wat ongelukkig compromis omdat je hiermee bij een "moderne" oxydekathode hoogstens een goed/fout test kunt doen, die 12,5 mA is gewoon te weinig. Dit kan nog wel goed werken bij oude of kleine batterijbuizen (direct verhitte kathode).

De "Dynamic Emission Test" lijkt mij een reclamekreet. Net als de kreet "True Dynamic Mutual Conductance" die Mercury veel gebruikte. Goed, je kan de steilheid meten met deze tester. Maar True Dynamic en Dynamic Emission suggereert meer dan het voorstelt.

Vermoedelijk slaan beide kreten alleen op het gegeven dat men gebruikt maakt van wisselstroom om de testen te realiseren.

--
http://www.hupse.eu/radio

Hallo John,

Bedankt voor je uitleg zover.

Wat betreft die 'versleten' eindbuis: die valt op de Funke W19 door de mand zodra de schakelaar doorgedraaid wordt na het meten van de ruststroom. Er wordt dan negatieve spanning op het rooster geplaatst, zodat de stuurwerking (en dus de bij de betreffende instelling behorende steilheid) zichtbaar gemaakt wordt. Eventueel de schakelaar nog een stand verder in de vacuum test stand, waar een indicatie op slecht vacuum of lek tussen roosters duidelijk kan worden.

In hoeverre de overeenkomsten tussen de normale bedrijfsomstandigheden van een buis en de testresultaten op een tester overeenkomen is uiteraard niet altijd veel te zeggen. Waar het meer om gaat is dat de tester een juist beeld geeft van de kwaliteit van een buis.
Dus dat zowel op de Funke, als op de AVO als op een emissietester (en uiteindelijk ook met het instellen van de buis volgens de fabrieksdata) er een redelijke overeenkomst is in de resultaten. Dus niet dat de ene tester de buis als twijfelachtig beoordeelt en de andere nog als zeer goed.

De aanleiding hiervoor waren de B443 en C443 die ik de afgelopen weken testte, en op zowel mijn Funke, als op een AVO Mk4 en ook bij testen volgens de fabrieksspecs, behoorlijk onder de geclaimde kwaliteit op de emissietester van de verkoper zaten. Een test van 95% op een emissietester en dan volgens de Funke/AVO/fabrieksinstelling van 50% of wat minder vind ik een groot verschil. Rijst bij mij dan sterk de twijfel of de emissietester wel goed ingesteld was (zeker na meting op een zelfde soort tester die toch ook wat minder was), of in hoeverre metingen op dat soort simpele testers überhaupt een beetje overeen komen met andere tests of reproduceerbaar zijn.

Ik heb zelf ook gemerkt, en tests mee gedaan, dat iets simpels als de netspanning behoorlijke invloed kan hebben op de meetresultaten. Zeker gezien de grote afwijkingen en schommelingen (tijdens de dag) van de netspanning. Hier in huis zit die momenteel op 233V. Overdag vaak rond de 226V en 's nachts regelmatig rond de 237V. Niet uitgesloten dat er nog grotere afwijkingen zijn. Bij mijn vader in een andere wijk van dezelfde stad, had ik enkele weken geleden een netspanning van net 220V (met hetzelfde meetapparaat gemeten).
Bij de Funke W19 is zeer duidelijk de variatie in netspanning terug te zien in de ruststroom (bij mijn test een jaar of wat geleden kon dat zomaar 10% zijn). Buisje wordt wat warmer gestookt en dus komen er meer elektronen vrij. Kan allemaal invloed hebben op de meting.
Daarom zit bij mij de tester aan een spanningsstabilisator die netjes 220V levert.

Groeten,

Matthias

Zo leer je nog eens wat! Maar ik heb nog een vraagje (of eigenlijk 2) aan de buizen(tester)specialisten van dit forum.

Hoe meet zo'n tester nu een roosterlek? Of hoe wordt de vacuumtest gedaan?

Emissie, anodestroom en steilheid, dat begrijp ik allemaal wel. Maar die vacuum test en de roosterlektest snap ik niet.

mvgr
J. Tempelaars

De waarde van de netspanning is inderdaad van grote invloed. Bij een variatie van 10% in de netspanning meet je bij veel buizen een variatie van ruim 15% in de waarde van de emissie. Ik heb dit al eens vaker geroepen, een netstabilisator of zoiets is voor veel testers een noodzaak.

Een lektest zit op vrijwel elke tester. Mijn ervaring is dat deze zelden wordt gebruikt, terwijl dit vooral voor compacte eindbuizen een heel nuttige test is.

Een test van 95% op een emissietester

Tja, de uitkomst van een emissietest kan nooit een percentage zijn, de emissie wordt immers aangegeven in mA. Mijn ervaring is dat men zelden in de gaten heeft wat men eigenlijk aan het meten is.

Dit komt voor een deel omdat bij servicetesters de schaal van de meter vaak bestaat uit een rood-geel-groen vlak, plus een schaalindeling die van 0 tot 100 loopt. Soms loopt de schaal van 0 tot 120, zie b.v. hier

Dit is waarschijnlijk gedaan om te voorkomen dat de gebruiker van de tester gaat nadenken. Maar het gevolg is dat men tegenwoordig denkt dat de getallen percentages voorstellen.

Zoals je ziet staat de naald op 75, dit betekent meestal dat de emissie 75/120 x 50 = 31,2 mA is (en dus niet 75%).

De "Grid Emission" schaal wordt bij deze tester gebruikt bij de lektest.

--
http://www.hupse.eu/radio

De vacuum test is gelijk aan de (rooster)lek test. Hierbij wordt de stroom gemeten tussen de kathode en het rooster bij een negatieve waarde van de roosterspanning. Bij een slecht vacuum meet je dan een lekstroompje omdat het gas in de buis ioniseert onder invloed van de negatieve spanning.

Bij eenvoudige testers wordt een neonlampje gebruikt om deze lek zichtbaar te maken, bij duurdere testers wordt de lek gemeten op een draaispoelinstrument, al dan niet versterkt door een stroomversterker.

Je kan de lekstroom warm of koud meten (met of zonder gloeistroom). Dat doe je om onderscheid te kunnen maken tussen de lek veroorzaakt door rooster-emissie (een vervuild rooster kan elektronen gaan emitteren waardoor de werking van de buis ernstig wordt verstoord) en een slecht vacuum (ionisatie). De vacuum test doe je dus koud, de rooster-emissietest in warme toestand.

Bij een ander soort lektest meet je de lek tussen de gloeidraad en de kathode. Ook dit kan via een neonlampje of direct op de meter. Eindbuizen zoals de EL84 vertonen standaard vaak een geringe lek tussen deze punten, wanneer deze lek groter wordt kunnen hierdoor problemen zoals brom ontstaan.

--
http://www.hupse.eu/radio

Mijn Centrad 751 heeft daarom de knop links onder "Ajust-Selector"

Bij eerste aanzet slaat de meter ongeveer in het midden uit.
De wijzer moet dan strak op de pijl midden onder in de meter te zien, komen te staan.

Kwestie van wat heen en weer schakelen tot dat de wijzer op de pijl staat.

Je ziet dat dus dat met behulp van 9 stuks 12 Ohm weerstanden de primaire zijde
van de trafo wordt geregeld op een extra tap van de trafo.

Ik vond bij het zoeken van info dit zeer nuttige (en lijvige; 38 chapters in 77 MB!) handboek:
Radiotron Designers Handbook, Fourth Edition. Heel veel buizeninfo...

Hoofdstuk 3 van dit handboek gaat in op de verschillende produktie tests voor radiobuizen. Een waarschuwing is hier op zijn plaats, dergelijke tests zijn niet altijd geschikt voor gebruik door verzamelaars van historische radiotoestellen.

In dit hoofdstuk wordt het begrip "emission test" b.v. in een wat andere betekenis gebruikt. Hiermee wordt een test bedoeld waarmee de verzadigingsstroom aan de kathode wordt gemeten. Het aantrekkelijke van deze test is dat je de waarde van de verzadigingsstroom van b.v. Philips buizen uit de jaren '20 gewoon terugvindt in de Philips datasheets uit die tijd. Je moet je echter wel realiseren dat dit vaak een destructieve test is, een oxyde kathode is meestal onbruikbaar geworden nadat je de test hebt uitgevoerd. Voor een productietest geen probleem, maar ik zou deze methode niet aanbevelen wanneer het om buizen gaat die tegenwoordig wat moeilijker verkrijgbaar zijn

--
http://www.hupse.eu/radio

John, voor die netspanningvariaties zit op de AVO-mk4 een schakelaar "set wisselspanning" die voor de meting op de juiste spanning ingesteld kan worden.
Voor kortstondige spanningsvariaties heeft dat natuurlijk geen effect.
Henh Geurds.

Klopt, bij de latere AVO's en bij nog een aantal van de beter uitgevoerde (dus duurdere) testers zoals de Metrix en de Philips Cartomatic kan je de netspanning met de hand bijregelen via een fijnregelknop.

De meeste Funke testers hebben geen fijnregeling. Je kan wel kiezen tussen 220 of 240 volt netspanning, 230 volt zit er niet op.
De 150 volt plaatspanning is gestabiliseerd, de 200 volt niet en de (belangrijke) gloeispanning ook niet.

De goedkopere Japanse testers hebben een 2-standen regeling, je kan de netschakelaar instellen op High of Low. Bij een netspanning van 230 volt is de High stand precies goed, de Low is alleen geschikt voor 210 volt.

--
http://www.hupse.eu/radio

Hoi Matthias,

De netspanning is van heel grote invloed op de meetresultaten. Zeker wanneer je verkopende partij van jouw buisje de netspanning van zijn tester te laag had staan. Gloeispanning op de buis te hoog, en dan lijkt het nog heel wat. In meer of mindere mate geld het natuurlijk ook voor je oude radio, die ook een varierende gloeispanning heeft. Emissietesters zijn snel inzetbaar, praktisch en geven een snelle globale goed/fout indicatie. Leuk voor dummies, eigenlijk zegt het dus niet zoveel Wanneer je dieper inzicht in de kwaliteit van je buisje wil heb je er dus niet zoveel aan.

Ik heb een aantal C453's liggen, lang geleden getest op een Funke van een vriend van me. Perfecte emissie van rond de 20-25 mA, ik was destijds zo blij als blik

Maar mijn Lentebode was later minder onder de indruk van de mooie lampjes, en beloonde dat met een schor geluid. Toen ik me meer had verdiept in de buizentechniek, werd het me duidelijk dat emmissie weinig zegt over de werkelijke kwaliteit van een buis. Steilheid, dat is wat je weten wilt. Leuk om te weten hoeveel je eindlamp versterkt, daar heb je wat aan. Niet hoeveel stroom ie nu precies trekt.

Van iemand uit Amsterdam destijds een CT160 gekocht, en die gaf een ander beeld. Emissie van de C453's was gelijk aan de waardes destijds op de Funke gemeten. Steilheid bleek zwaar onder de maat met waarden rond de 30%. Yep, en dat verklaarde veel...

Voor gelijkrichters en dioden is een emissietester ideaal en snel. Voor de rest kan je niet zoveel met de resultaten. Een AVO 160 is ook niet foutloos hoor, zware triodes vind ie maar niks, en ook het bijgeleverde boek stikt van de fouten. Toch werkt ze voor mij het meest betrouwbaar, wat je meet is werkelijk wat je krijgt

Dus eigenlijk van ieder eentje is het meest ideaal,

Groet,

Nico den Haak.

Hoi Nico,

Ik heb een aantal C453's liggen, lang geleden getest op een Funke van een vriend van me. Perfecte emissie van rond de 20-25 mA, ik was destijds zo blij als blik

Klopt, maar een Funke tester meet helemaal geen emissie, het is een anodestroom meter. Je stelt de buis in met behulp van een of meerdere gelijkspanningen en controleert met een meter of dat is gelukt.

Een emissiemeter meet de kathodestroom van een versterkerbuis, en niet de anodestroom. Hierbij wordt een positieve spanning aangelegd op het rooster, niet op de anode. De anodestroom is bij een emissietest vrijwel gelijk aan nul.

Het is dus een misverstand te menen dat je met een Funke tester de emissie van een versterkerbuis meet. Precies hetzelfde verhaal geldt voor een Cartomatic.

Een (historisch) detail is dat Funke in zijn gebruiksaanwijzing het verschil tussen een emissietest en een anodestroom meting juist benadrukt. In de gebruiksaanwijzing van de Philips Cartomatic zie je het tegenovergestelde, Philips stelt hierin dat het meten van de anodestroom hetzelfde is als het meten van de emissie. Dit laatste is dus slordig taalgebruik, waarschijnlijk wordt bedoeld dat de door de Cartomatic gemeten anodestroom een uiteindelijk gevolg is van de emissie van de kathode, naast andere omstandigheden.

Ben je er nog achter gekomen of de emissie van jouw eindbuisjes werkelijk 20-25 mA was?

--
http://www.hupse.eu/radio