Re: leeftijd
[ Nederlands Forum over Oude Radio´s ] Geschreven door Ben Koehorst om 26. Feb 2001 20:02:11:
In reactie op: leeftijd geschreven door Johan om 25. Feb 2001 23:25:01:
>Hoi,
>Enige tijd geleden las ik een verslag in het RHT van de NVHR waarind de vergrijzing van de leden werd besproken. Nu ben ikzelf pas 34 lentes en gepassioneerd door radio en lampen, ik herstel alles zelf en meestal zonder schema, enkel de Philips 636 heeft me het wat zuur gemaakt. Leeftijdsgenoten hebben er meestal over gehoord en sommigen vragen je waarvoor die buizen nou eigenlijk dienden...
>En dan begin ik met lyrische verhalen.... en men vraagt me soms de gekste dingen.
>Wat ik hier wou vragen: welk is jullie leeftijd, (dames hoeven niet te antwoorden)Ik behoor tot de babyboomers, 54 jaar oud alweer.
> en hoe zijn jullie (zeker voor de jongsten) bij de radio en de lampen terechtgekomen?
Ik heb van jongs af aan belangstelling gehad voor buizenradio's en versterkers. Toen ik 9 jaar oud werd (1955) kreeg ik van mijn vader enkele boekjes uit de Junior Electronica reeks. Datzelfde jaar bouwde ik een kristalontvanger uit deeltje 2. Met punaises op een pertinax plaat.... De onderdelen had ik van Jan en alleman gekregen. Het volgende project ging pas van start toen ik wat geld had gespaard om spullen te kopen. Dat werd het versterkertje met de ECL11 uit deeltje 6. Voordat ik de lagere school verliet had ik al een aardige verzameling buizenelectronica, deels gekregen, deels zelf gebouwd. Wie kan mij trouwens aan die boekjes helpen?
> herstellen jullie zelf?
Ja. Ik heb sedert 1955 redelijk wat ervaring opgedaan, hoewel ik als HTS'er automobieltechniek beroepsmatig niets met radio's heb uit te staan. Maar lang niet alle apparaten die ik tegenwoordig in huis heb zijn speelklaar. Vaak vind ik het zonde van het apparaat om er in te gaan knippen en solderen. En laten we eerlijk zijn: die oude dingen klinken toch voor geen meter? Als ik zo heel af en toe weer eens een vooroorlogs apparaat laat proefspelen terwijl ik net een paar uur lang naar een moderne installatie heb geluisterd, dan ben ik weer voor een half jaartje genezen. Het geluid roept nostalgische gevoelens op, maar mooi is anders. Overigens ben ik wel verknocht aan de radio's die ik in huis heb. Er staan zelfs 6 (vooroorlogse) exemplaren in de huiskamer. Maar ze zijn niet aangesloten.
> en hoe zijn jullie aan die toch wel bijna uitstervende kennis van lamptechniek gekomen?
Rond 1960, ik zat toen op de HBS, heb ik terloops een schriftelijke cursus radiomonteur NRG gevolgd. Ik was zo vreselijk gek van de materie dat ik die cursus er eigenlijk binnen een half jaar vrijwel moeiteloos bij deed. Praktijkervaring deed ik op door op zaterdagmiddag regelmatig te gaan klussen bij een kennis van mijn vader, die een z.g. "Radiotechnisch Bureau" had op de Biltstraat in Utrecht. Het examen is er (helaas?) nooit van gekomen. Een goede vriend van mij begon in 1973 een hifizaak. Ook voor hem heb ik af en toe gerepareerd. En vaak voor familie en kennissen natuurlijk. Dat laatste werk tot vervelens toe.
>We moeten er zeker voor zorgen dat de lampen nooit vergeten worden........
Daar hoeven wij weinig aan te doen. Tegenwoordig wordt het materiaal niet zomaar meer weggegooid. En in tegenstelling tot Otto zie ik die glazen ballons niet smelten. Ook niet op termijn. Uiteindelijk zie je in het programma "Tussen Kunst en Kitsch" regelmatig glaswerk van eeuwen oud op de buis. Misschien taxeren ze daar binnenkort ook wel oude radio's!
Groeten, Ben
>
>johan